Β ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ 2019

Το βλέμμα των Ποιητών είναι πάντα στραμμένο στο Θαυμαστό…

Ακόμα και όταν  κοιτούν ίσια μπροστά σε εκείνα τα εξώφυλλα των βιογραφιών τους

το βλέμμα προδίδει πάντα την εκλεπτυσμένη φύση τους.

Βαθύ και σκοτεινό, υγρό και φωτεινό άλλες φορές.

Άλλοτε πάλι, πιο συχνά κοιτούν στο πλάι, ψηλά, ποιος ξέρει τι…

Κάτι που ξέφυγε από μας ίσως ή σχεδόν πάντα γέρνουν το κεφάλι από τη μια μεριά

θαρρείς και ασήκωτο το βάρος της αντίληψης, με ένα ελαφρύ μειδίαμα.

Λες και το γέλιο θα ήταν προδοσία. Ένα μικρό ξεστράτισμα από το ονειροπόλο

ταξίδι, που σαν φουσκώσει σα κύμα λυσσασμένο και χτυπήσει τις άκρες των χειλιών τους,

μεθάνε σαν σε οργασμού λύτρωση.

Στα χέρια, πολλές φορές, ένα τσιγάρο ή άκαπνα σταυρωμένα χέρια μάχονται

την αμηχανία του φακού. Αφημένοι νωχελικά στο στιγμιότυπο

μα πάντα σαν έτοιμοι κάτι να πουν.

Όμως, το βλέμμα τους κοιτά πάντα το Θαυμαστό…

Και χάνεται εκεί…

------------------------------------------------------------------------------------------------

O ΠΟΙΗΤΗΣ

Ο ποιητής…

Ένα σβησμένο σύνθημα σε τοίχο.

Μία ταφόπλακα ηρώων.

Ένα σκοινί για μελλοθάνατους.

Ο ποιητής…

Μία Κασσάνδρα του χαμού

Ένας Ιούδας ξοφλημένος.

Κάτοικος ερημωμένων δρόμων

εγκαταλελειμμένων ονείρων

πορθημένων κάστρων.

Ο ποιητής…

Στίχος στο ποίημα του Θεού.

Στίχος στου διαβόλου την κατάρα.

Διαχωριστική γραμμή σε γη και ουρανό.

Αχνή απάτητη ατελεύτητη.

Οι ποιητές…

Γυμνά καλώδια εκτεθειμένα.

Δέντρα μισά κεραυνοτσακισμένα.

Σκορπιοί που στρέφουν το κεντρί τους

μονάχα μέσα τους

όταν περικυκλωμένοι από τις λέξεις  που πήραν δική τους υπόσταση

και  ανδρώθηκαν και ύψωσαν ανάστημα τους απειλούν.

Ο ποιητής…

Ένας  Ίκαρος που πίστεψε στις λέξεις που του έδωσαν  φτερά

μα εκείνες τον οδήγησαν του ήλιου τη φωτιά.

Μία ακίνητη μορφή στο ξέφωτο μιας αστραπής.

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ                                       

Ήμαστε ο κύκλος  εκείνος που ενώνει Ζωή  και  Θάνατο

 μέσα του στήνουν χορό οι μάγισσες. 

Κενά,  γωνίες και πλευρές  δεν υπάρχουν

παρά μονάχα  το βλέμμα το  ευθύ ….

Ήμαστε οι Χαμένοι Ποιητές κάποιου ξεχασμένου στίχου

ενός σκοτεινού ποιήματος σε μια σκισμένη σελίδα

ενός σκονισμένου βιβλίου αφημένο

στο τελευταίο ράφι μιας χαμένης βιβλιοθήκης

σε ένα πλανήτη που δεν ανακαλύφθηκε ακόμα…

Ήμαστε ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών

και ήμαστε Χαμένοι

Γιατί δε θέλουμε πυξίδες στο δρόμο για τα όνειρα

και ήμαστε Ποιητές

γιατί ήμαστε Εμείς και βλέπουμε καλύτερα μέσα στο Σκοτάδι…

ΕΥΗ ΤΑΝΟΥΔΗ