ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΕΑΤΡΟΥ 2021

 «"Ο άνθρωπος έχει μέσα του και το σκουπίδι και το διαμάντι και πρέπει να τα φροντίσει και τα δύο"... Σταμάτης Φασουλής

Ξεκινάω με αυτή τη φράση τις σκέψεις μου φέτος για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, γιατί όλοι λίγο ή πολύ σοκαριστήκαμε από τα «διαμάντια» αλλά και τα «σκουπίδια» κυρίως που έφερε και ανέδειξε αυτή η χρονιά στον χώρο του Θεάτρου και συγκεκριμένα των Ηθοποιών.

Το θέατρο, όπως και κάθε άλλος θεσμός είναι ζωντανός οργανισμός. Και ένας ζωντανός οργανισμός ασθενεί και πάσχει κατά καιρούς. Και όταν μέλος ενός οργανισμού πάσχει , «παθαίνει» όλο το σώμα. Για αυτό πολλές φορές χρειάζεται κάποιο μέλος να κοπεί για πάντα, για να ζήσει υγιής ολόκληρος ο οργανισμός. Και είναι συγκλονιστικό ότι ένας εν μέρη ανάπηρος οργανισμός, αναπληρώνει άλλες αισθήσεις σε μεγαλύτερο βαθμό από έναν άρτιο. Οι τυφλοί παραδείγματος χάριν έχουν αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό άλλες αισθήσεις σε σχέση με όλους εμάς. Η ζωή βρίσκει τρόπο, το Θέατρο θα βρει και αυτό τον τρόπο του και το δρόμο του και θα διδάξει ξανά πως ο Ηθοποιός και στο μεγαλύτερο απόγειο της δόξας του , δεν πρέπει να ξεχνάει ποτέ πως είναι ένας πιστός ταπεινός Υπηρέτης του και πάνω απ όλα Άνθρωπος , ειδάλλως δεν έχει καμία θέση σε αυτό το χώρο ούτε σαν ταξιθέτης!

Με αφορμή μια ανάρτηση ενός φίλου μου, το θέατρο ξεκινάει και μυρίζει όμορφα και πριν ανέβεις στη Σκηνή. Ξεκινάει από τις πολύωρες πρόβες που μπορεί να κουράζουν πολλές φορές αλλά «δένουν» το υλικό και τους ανθρώπους μεταξύ τους, από το στήσιμο των σκηνικών και την ετοιμασία των κοστουμιών, από τη φροντίδα των πιο μικρών αλλά σημαντικών θεμάτων, από το μακιγιάζ και τα γέλια στα καμαρίνια, από κείνο το πυρετώδες και γλυκό άγχος να γίνουν όλα τέλεια και στην ώρα τους πριν την έναρξη της παράστασης, από τα ευτράπελα και τις ατυχίες που μας κάνουν να γελάμε μετά από καιρό, από την αίσθηση ότι δουλεύεις με την οικογένεια σου και όχι με ξένους ανθρώπους, όπου μπορείς να κάνεις τις μεγαλύτερες εξομολογήσεις μαζί τους και να ξεντυθείς μπροστά τους χωρίς ντροπή… Άλλωστε το πιο «βάρβαρο» ξεγύμνωμα είναι η επί σκηνής κατάθεση της ψυχής σου..

Γι αυτά και άλλα πολλά, και επειδή το Θέατρο είναι ταξίδι και όχι προορισμός, προορίζεται να ζήσει και θα Ζήσει….

ΕΥΗ ΤΑΝΟΥΔΗ

Προβολή στατιστικών

Απήχηση δημοσίευσης 216

16Vicky Papadopoulou, Prodromos Rontiris και 14 ακόμη

1821-2021

 

Αν με ρωτούσαν ποια εποχή παλαιότερη θα ήθελα να ξαναζήσω θα έλεγα το '21 με ότι συνεπάγεται με όλους τούς κίνδυνος και τις σφαγές...θα ένιωθα ασφαλής όμως σε ένα τόπο ηρώων, ανάμεσα σε άντρες λεβέντες και γυναίκες αρχόντισσες. ...να πεθαίνεις για τα ιδανικά σου να πεθαίνεις ένδοξα και όχι σήμερα χαμένος στην αποπροσωποποίηση και στην απαξίωση και το μηδενισμό...

Ο σημερινός Έλληνας έχει ξεχάσει τον αιώνιο πετυχημένο συνδυασμό του dna του.. να σκέφτεται και να νιώθει ταυτόχρονα.

Τρέλα και φρόνηση! Να τι χρειάζεται ένας λαός για να μεγαλουργήσει και οι Έλληνες τα είχαν πάντα σε όλη την πορεία της Ιστορίας τους . Ιερή τρέλα, ιερή μανία, «δια Χριστόν σαλοί», πάθος …Προϋπόθεση; Να χουν ψηλά το Πνεύμα να έχουν καρδιά ένθερμη, ένθεη…

Φρόνηση… η πίστη μας ποτέ δεν μπήκε εμπόδιο στην Λογική. Δεν είναι παρ- άλογη αλλά υπερ- λογη γι αυτό την επέλεξαν οι Έλληνες στη «στροφή» του θανάτου του ατομικισμού με την κοινωνία Προσώπων. Όμως η φρόνηση δεν είναι η ξερή λογική , παρά τα «φρένα» του Νου στην Καρδιά. Τα γλυκά φρένα γιατί Νους και Καρδιά συμβαδίζουν πάντα σε μια ρωμαλέα προσωπικότητα

Και αν σκέφτεστε πόσο δύσκολο είναι, θυμηθείτε ότι καμία επανάσταση, τουλάχιστον εγχώρια, δε ξεκίνησε με ψυχρή λογική, αλλά και κείνοι οι απλοί μα και μεγάλοι ήρωες που ξέρουμε παρόλη ίσως την αγραμματοσύνη τους δε πιάστηκαν ποτέ «κορόιδα» κανενός γνωστικού!

Εύη Τανούδη