Οι ποιητές προσπαθούν συνεχώς να διαπράξουν το χείριστο έγκλημα της ουσίας. Να αιχμαλωτίσουν με λέξεις το Ανέκφραστο, να φωτίσουν αυτό που έντεχνα ξέρει αιώνες να κρύβεται, μέσα στην αγωνία τους να σώσουν το Αληθινό. Είναι πάντα έτοιμοι να συναντηθούν με το ανείπωτο… Ευτυχώς δε το πετυχαίνουν! Κάθε στιγμή αναζήτησης άλλωστε, όπως είπε ο Κοέλο, είναι μία στιγμή συνάντησης, μέχρι τη Μεγάλη Συνάντηση με το πεπρωμένο μας σε χώρο και χρόνο που δεν μας έχει γνωστοποιηθεί.. Η μαγκιά είναι να μην αργήσεις στο ραντεβού έχοντας όταν πρέπει τα κατάλληλα αντανακλαστικά..Και να αφήσεις πίσω σου σημάδια αναγνωρίσεις.. Ψυχής Γρατζουνιές! Γιατί μόνο αν γρατζουνίσεις τη ψυχή σου θα βρεις τον αληθινό πλούτο κάτω από τόνους άχρηστης "λάσπης"!
ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ
Ο Ποιητής δε καταγράφει κάτι που γεννά η φαντασία του, αλλά αυτό που βιώνει ο ίδιος σαν πραγματικότητα. Σαν υπαρκτή πραγματικότητα. Έτσι κατ' αυτόν τον τρόπο, δε κάθεται να γράψει ένα ποίημα ούτε κατά παραγγελία, αν και μπορεί να συμβεί και αυτό για χάρη αγαπημένων προσώπων. Το ποίημα απλά ζητά απεγνωσμένα να βγει μετά από συνεχιζόμενη κυοφορία, ώριμο πια αφού σπάσουν τα νερά της λήθης..
Και βέβαια έχει κατά καιρούς γραφτεί, πως η πένα του ποιητή δε πάει στο πόλεμο. Ψιλά γράμματα.. σιδερωμένες γραβάτες. .λιμοκοντόροι και άλλα πολλά. Θα μπορούσα να παραθέσω ολόκληρη λίστα με ποιητές που πολέμησαν στη πρώτη γραμμή αλλά ξεπερνά το σκοπό αυτής της μικρής αναφοράς. Άλλωστε απλοί άνθρωποι συνέθεσαν μικρές φράσεις σοφίας, αποφθέγματα, δημοτικά τραγούδια που έχουν και αυτά τη ποιητική τους υπόσταση εφόσον βγήκαν από ένθερμη ψυχή και από νου που οραματίζεται. Και ένας νους που οραματίζεται είναι εν γένει ποιητικός και ας μη κατέγραψε ποτέ τίποτα. Σε έναν ζωντανό οργανισμό όπως είναι το σώμα, η οικογένεια, το κράτος, η κοινωνία, τα άτομα προσφέρουν κατά τις δυνατότητες τους, κατά τα χαρίσματα που τους έχουν δοθεί και έχουν αναπτύξει στο μέγιστο βαθμό. Φυσική και μετα-φυσική δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένα στην αρχαία μας φιλοσοφία και ο Ποιητής είναι ακριβώς η ενσάρκωση της ολιστικής θεώρησης της Πραγματικότητας και του Σύμπαντος.
Η σπουδαιότητα της Τέχνης έγκειται στο γεγονός ότι ένας άνθρωπος αποφασίζει να περάσει στην αθανασία δημιουργώντας από προσωπικά υλικά πνευματικό έργο. Μεταπλάθει μετουσιώνει την υπάρχουσα ύλη που του έχει δοθεί σε πνεύμα και το σπουδαιότερο είναι ότι δημιουργεί μέσα από το χάος της δικής του ψυχής. Εκείνη τη στιγμή ομοιάζει με την ίδια τη δημιουργική πνοή του σύμπαντος και συγγενεύει με το Θεό. Τέχνη είναι ακριβώς αυτό το πράμα: μία νέα δημιουργία με απλά διαθέσιμα υλικά. Και βέβαια κάθε καλλιτέχνης είναι ιδιότροπος και μοναδική προσωπικότητα ακριβώς γιατί πρέπει να αρνηθείς τις παλαιές κοινωνικές και άλλου είδους συμβάσεις για να δημιουργήσεις, αλλιώς δε κάνεις τίποτα άλλο από το να αναπαράγεις απλά.
H δημιουργική δύναμη ξεπηδά μέσα από το κενό, μέσα από το Χάος όπως ένας πίδακας αίμα από ένα νεκρό κορμί και όλο ξερνά… Έτσι κάποτε ο Θεός έπλασε τον κόσμο. Aπό αφόρητη μοναξιά..
Τα αντιμαχόμενα στοιχεία μιας προσωπικότητας είναι κυρίως που την καθορίζουν σα δημιουργική και καλλιτεχνική. Διότι από τις αντιθέσεις και την αδιάκοπη εσωτερική πάλη διαθέσεων, απόψεων, στάσεων ακόμα και στυλ εμφάνισης προκύπτει η δημιουργική δύναμη, σαν ενέργεια από κίνηση. Ενέργεια που παράγει θερμότητα και εν τέλει θερμότητα που γίνεται Φλόγα και ζητά να κάψει και να ζεστάνει ταυτόχρονα.
-Η μοναξιά είναι μια βαθύτατα εσωτερική ανάγκη ακριβώς όπως η γλυκιά συντροφιά κάποιου. Έτσι πολλές φορές ο καλλιτέχνης, ή ο άνθρωπος, που βλέπει τη ζωή του μέσα από μία πιο εσωτερική οπτική, επιδιώκει ακριβώς με το ίδιο πάθος που θέλει να δοθεί ψυχή και σώματι σε έναν έρωτα, το ίδιο να τον απαρνηθεί και να απομονωθεί στη πιστή συντροφιά του, τη μόνη πιστή, τη μοναξιά. Και εκείνη σιγά σιγά στάζει τους καρπούς της σα φάρμακο στις φλέβες της ασυνείδητης καθημερινότητας. Αρκεί να μπορεί κανείς να περιμένει με υπομονή, ώσπου να ανθίσουν τα ρόδα στο μυστικό κήπο της καρδιάς του. -Η μοναξιά είναι του καθενός η κατανόηση από αυτόν και μόνο της προσωπικής του αλήθειας.
Ακριβώς όπως στην αρχικό στάδιο κοινωνικοποίησης του εφήβου, όπου η αυτοαντίληψη του καλλιεργείται μέσω των προσωπικών σχέσεων του με τους άλλους και είναι απολύτως αναγκαίο να έχει άμεσες προσωπικές επαφές για να γνωρίσει ποιος είναι, έτσι και ο καλλιτέχνης, ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να «εκτεθεί» για να γνωρίσει ποιος είναι, να βρει ερεθίσματα να συνεχίσει το δημιουργικό του έργο διορθώνοντας τυχόν ελλείψεις μέσα από τις διάφορες κριτικές και παίρνοντας θάρρος από τις επιβραβεύσεις των έργων του. Ο ποιητής πρέπει να δημοσιεύσει, ο ζωγράφος να εκθέσει, ο ηθοποιός να υποκριθεί, ο μουσικός να ακουστεί..
ΣΚΟΡΠΙΑ...
Οι λέξεις αν τις προφέρεις μπορεί να σκοτώσουν χιλιάδες.. Αν δεν τις προφέρεις θα σκοτώσουν εσένα.. Εκεί καλείσαι να κάνεις το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα.. Να σκοτώσεις, μα όχι τους χιλιάδες.. Να σκοτώσεις το Σκοτάδι και τη μεγάλη του αδελφή. .τη Λήθη..
Όλη τη μέσα σκάβαμε και φυτεύαμε..
Σκάβαμε και φυτεύαμε..
Το άλλο πρωί η μόνη πραγματικότητα που υπήρχε ήταν εκείνη του Ποιητή..
ΠΟΙΗΤΗΣ: Μία ακίνητη μορφή στο ξέφωτο μιας αστραπής!
-Η Τέχνη είναι ο μεγάλος μας Έρωτας..γιατί σου δίνει απλόχερα. Και το μόνο που ζητάει απλά από σένα..είναι να είσαι απλά Εσύ!!
-Η αναπνοή μου τελειώνει.. τα στήθια μου πονάνε. Γρήγορα! Φέρτε μου χαρτί και μολύβι!
-Άσε την ποίηση να έρθει να σε βρει..έρχεται πάντα όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.
-Γιατί θαρρείτε πως οι ποιητές καπνίζουμε τόσο, παρά γιατί ωσάν τις ετοιμόγεννες που κουβαλούν πάντα μαζί τους ένα εσώρουχο καθαρό μη τυχόν και οποιοσδήποτε τόπος και χρόνος υποδεχτεί τον πολυπόθητο τόκο, έτσι και ένας μικρός κενός χώρος σε ένα πακέτο μπορεί να φιλοξενήσει έναν μικρούλη νεογέννητο στίχο, σπέρμα αργότερα ενός πολλά υποσχόμενου ποιήματος.
Η ομορφιά συνεχίζει να υπάρχει και να μας ξαφνιάζει μέσα σε τούτη τη σκληρή παράλογη διαδρομή. Είναι σχεδόν προκλητική. Και είναι ακριβώς αυτή η πρόκληση κατά βάθος που μας καλεί να επαναστατήσουμε, και όχι όροι καλύτερης υλικής διαβίωσης… Παρά μονάχα το δικαίωμα στην Ομορφιά. Για χάρη της και μόνο γι αυτήν.
Βρείτε ύλη για το όραμα σας! Υπάρχει σε αφθονία στο Σύμπαν και παίρνει τη μορφή που εσείς της δίνετε.
ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ
Ο Ποιητής δε καταγράφει κάτι που γεννά η φαντασία του, αλλά αυτό που βιώνει ο ίδιος σαν πραγματικότητα. Σαν υπαρκτή πραγματικότητα. Έτσι κατ' αυτόν τον τρόπο, δε κάθεται να γράψει ένα ποίημα ούτε κατά παραγγελία, αν και μπορεί να συμβεί και αυτό για χάρη αγαπημένων προσώπων. Το ποίημα απλά ζητά απεγνωσμένα να βγει μετά από συνεχιζόμενη κυοφορία, ώριμο πια αφού σπάσουν τα νερά της λήθης..
Και βέβαια έχει κατά καιρούς γραφτεί, πως η πένα του ποιητή δε πάει στο πόλεμο. Ψιλά γράμματα.. σιδερωμένες γραβάτες. .λιμοκοντόροι και άλλα πολλά. Θα μπορούσα να παραθέσω ολόκληρη λίστα με ποιητές που πολέμησαν στη πρώτη γραμμή αλλά ξεπερνά το σκοπό αυτής της μικρής αναφοράς. Άλλωστε απλοί άνθρωποι συνέθεσαν μικρές φράσεις σοφίας, αποφθέγματα, δημοτικά τραγούδια που έχουν και αυτά τη ποιητική τους υπόσταση εφόσον βγήκαν από ένθερμη ψυχή και από νου που οραματίζεται. Και ένας νους που οραματίζεται είναι εν γένει ποιητικός και ας μη κατέγραψε ποτέ τίποτα. Σε έναν ζωντανό οργανισμό όπως είναι το σώμα, η οικογένεια, το κράτος, η κοινωνία, τα άτομα προσφέρουν κατά τις δυνατότητες τους, κατά τα χαρίσματα που τους έχουν δοθεί και έχουν αναπτύξει στο μέγιστο βαθμό. Φυσική και μετα-φυσική δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένα στην αρχαία μας φιλοσοφία και ο Ποιητής είναι ακριβώς η ενσάρκωση της ολιστικής θεώρησης της Πραγματικότητας και του Σύμπαντος.
Η σπουδαιότητα της Τέχνης έγκειται στο γεγονός ότι ένας άνθρωπος αποφασίζει να περάσει στην αθανασία δημιουργώντας από προσωπικά υλικά πνευματικό έργο. Μεταπλάθει μετουσιώνει την υπάρχουσα ύλη που του έχει δοθεί σε πνεύμα και το σπουδαιότερο είναι ότι δημιουργεί μέσα από το χάος της δικής του ψυχής. Εκείνη τη στιγμή ομοιάζει με την ίδια τη δημιουργική πνοή του σύμπαντος και συγγενεύει με το Θεό. Τέχνη είναι ακριβώς αυτό το πράμα: μία νέα δημιουργία με απλά διαθέσιμα υλικά. Και βέβαια κάθε καλλιτέχνης είναι ιδιότροπος και μοναδική προσωπικότητα ακριβώς γιατί πρέπει να αρνηθείς τις παλαιές κοινωνικές και άλλου είδους συμβάσεις για να δημιουργήσεις, αλλιώς δε κάνεις τίποτα άλλο από το να αναπαράγεις απλά.
H δημιουργική δύναμη ξεπηδά μέσα από το κενό, μέσα από το Χάος όπως ένας πίδακας αίμα από ένα νεκρό κορμί και όλο ξερνά… Έτσι κάποτε ο Θεός έπλασε τον κόσμο. Aπό αφόρητη μοναξιά..
Τα αντιμαχόμενα στοιχεία μιας προσωπικότητας είναι κυρίως που την καθορίζουν σα δημιουργική και καλλιτεχνική. Διότι από τις αντιθέσεις και την αδιάκοπη εσωτερική πάλη διαθέσεων, απόψεων, στάσεων ακόμα και στυλ εμφάνισης προκύπτει η δημιουργική δύναμη, σαν ενέργεια από κίνηση. Ενέργεια που παράγει θερμότητα και εν τέλει θερμότητα που γίνεται Φλόγα και ζητά να κάψει και να ζεστάνει ταυτόχρονα.
-Η μοναξιά είναι μια βαθύτατα εσωτερική ανάγκη ακριβώς όπως η γλυκιά συντροφιά κάποιου. Έτσι πολλές φορές ο καλλιτέχνης, ή ο άνθρωπος, που βλέπει τη ζωή του μέσα από μία πιο εσωτερική οπτική, επιδιώκει ακριβώς με το ίδιο πάθος που θέλει να δοθεί ψυχή και σώματι σε έναν έρωτα, το ίδιο να τον απαρνηθεί και να απομονωθεί στη πιστή συντροφιά του, τη μόνη πιστή, τη μοναξιά. Και εκείνη σιγά σιγά στάζει τους καρπούς της σα φάρμακο στις φλέβες της ασυνείδητης καθημερινότητας. Αρκεί να μπορεί κανείς να περιμένει με υπομονή, ώσπου να ανθίσουν τα ρόδα στο μυστικό κήπο της καρδιάς του. -Η μοναξιά είναι του καθενός η κατανόηση από αυτόν και μόνο της προσωπικής του αλήθειας.
Ακριβώς όπως στην αρχικό στάδιο κοινωνικοποίησης του εφήβου, όπου η αυτοαντίληψη του καλλιεργείται μέσω των προσωπικών σχέσεων του με τους άλλους και είναι απολύτως αναγκαίο να έχει άμεσες προσωπικές επαφές για να γνωρίσει ποιος είναι, έτσι και ο καλλιτέχνης, ο κάθε καλλιτέχνης πρέπει να «εκτεθεί» για να γνωρίσει ποιος είναι, να βρει ερεθίσματα να συνεχίσει το δημιουργικό του έργο διορθώνοντας τυχόν ελλείψεις μέσα από τις διάφορες κριτικές και παίρνοντας θάρρος από τις επιβραβεύσεις των έργων του. Ο ποιητής πρέπει να δημοσιεύσει, ο ζωγράφος να εκθέσει, ο ηθοποιός να υποκριθεί, ο μουσικός να ακουστεί..
ΣΚΟΡΠΙΑ...
Οι λέξεις αν τις προφέρεις μπορεί να σκοτώσουν χιλιάδες.. Αν δεν τις προφέρεις θα σκοτώσουν εσένα.. Εκεί καλείσαι να κάνεις το μεγάλο ξεσκαρτάρισμα.. Να σκοτώσεις, μα όχι τους χιλιάδες.. Να σκοτώσεις το Σκοτάδι και τη μεγάλη του αδελφή. .τη Λήθη..
Όλη τη μέσα σκάβαμε και φυτεύαμε..
Σκάβαμε και φυτεύαμε..
Το άλλο πρωί η μόνη πραγματικότητα που υπήρχε ήταν εκείνη του Ποιητή..
-Η Τέχνη είναι ο μεγάλος μας Έρωτας..γιατί σου δίνει απλόχερα. Και το μόνο που ζητάει απλά από σένα..είναι να είσαι απλά Εσύ!!
-Η αναπνοή μου τελειώνει.. τα στήθια μου πονάνε. Γρήγορα! Φέρτε μου χαρτί και μολύβι!
-Άσε την ποίηση να έρθει να σε βρει..έρχεται πάντα όταν δεν έχεις τίποτα να πεις.
-Γιατί θαρρείτε πως οι ποιητές καπνίζουμε τόσο, παρά γιατί ωσάν τις ετοιμόγεννες που κουβαλούν πάντα μαζί τους ένα εσώρουχο καθαρό μη τυχόν και οποιοσδήποτε τόπος και χρόνος υποδεχτεί τον πολυπόθητο τόκο, έτσι και ένας μικρός κενός χώρος σε ένα πακέτο μπορεί να φιλοξενήσει έναν μικρούλη νεογέννητο στίχο, σπέρμα αργότερα ενός πολλά υποσχόμενου ποιήματος.
Η ομορφιά συνεχίζει να υπάρχει και να μας ξαφνιάζει μέσα σε τούτη τη σκληρή παράλογη διαδρομή. Είναι σχεδόν προκλητική. Και είναι ακριβώς αυτή η πρόκληση κατά βάθος που μας καλεί να επαναστατήσουμε, και όχι όροι καλύτερης υλικής διαβίωσης… Παρά μονάχα το δικαίωμα στην Ομορφιά. Για χάρη της και μόνο γι αυτήν.
Βρείτε ύλη για το όραμα σας! Υπάρχει σε αφθονία στο Σύμπαν και παίρνει τη μορφή που εσείς της δίνετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου