Και αν δεν τα καταφέρεις να γυρίσεις τον κόσμο όλο πριν φύγεις από τη ζωή, μην απογοητεύεσαι..
Ήδη ταξίδεψες άπειρες φορές με τη φαντασία σου, στα όμορφα μέρη, που είδες σε κάποια αγαπημένη ταινία, σε βιβλία και περιοδικά, προσδίδοντας τους και κάτι πάντα τόσο βαθύ προσωπικό, που δεν πρόκειται να συναντήσεις στην πραγματική ζωή.
Έπειτα ονειρεύτηκες τοπία και ανθρώπους , τα βράδια, που δεν υπήρξαν πιθανώς ποτέ, μα σου άλλαξαν την οπτική σου. Σου άφησαν ένα νέο στίγμα. Και τι αξία έχει ένα ταξίδι ή ένα όνειρο , εάν δεν σου προσθέτει μία νέα οπτική γωνία; Παρατηρητές είμαστε όλοι, όντας «προσωρινοί»…
Γνώρισες, συνάντησες, αγάπησες και «ψυχολόγησες» ανθρώπους, ο καθένας ένας πλανήτης μόνος του. Βυθίστηκες σε συν-αισθήματα, σε αισθήματα που σε πήγαν «μακριά»…
Σε έκαναν να πεις «πετάω στα σύννεφα!» , παρατηρώντας επιτέλους ένα νέο λουλούδι στο κήπο σου, και την επομένη να σκύβεις το κεφάλι σε μια σκοτεινή άβυσσο.. .μα και τα άγονα μέρη ταξίδια λογίζονται. Έχουν και αυτά χρώματα. Ένα ατελείωτο ταξίδι από το σκοτάδι στο Φως.
Τι σημασία έχει να περπατάς σε έναν φημισμένο δρόμο της Ν. Υόρκης, όταν ακόμα δεν έχεις πάρει το μονοπάτι πίσω απ το σπίτι σου, σαν μια εναλλακτική διαδρομή. Το κάθε ταξίδι είναι μία ρωγμή στη συνήθεια. Πόσο έτοιμος είσαι γι αυτήν; Το ταξίδι είναι πάντα ένα ρίσκο. Είτε στη Σελήνη είτε στην καρδιά του Άλλου. Μα η φαντασία δεν παίρνει τέτοια ρίσκα. Είναι πάντα ελεύθερη χωρίς κόστος να διαπερνά τα αδιόρατα «σύνορα» του κόσμου…
