ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ

Τα Σάββατα…

Χαμένες ώρες  στο τελευταίο γύρισμα του δείκτη.

Το σύμβολο ενός από καιρού νεκρού και κούφιου κόσμου

Μια αέναη αργία, μια καλή δικαιολογία να ξεμοναχιάσεις τη ζωή σου.

Κάθε βδομάδα ένα Σάββατο που δε περνά ποτέ. Ρεπό δε δίνει η ζωή.

Σιωπή, απάθεια και μνήμη. Μνημόσυνα του έρωτα και του θανάτου.

Στο πρώτο φως της Κυριακής τα ξεπερνάς και πάλι,

τ’ ανταμώνεις στης Δευτέρας τη βαρύθυμη αρχή. Τα Σάββατα…

Μια νοσταλγική κούπα καφέ και ένα απάγκιο ψυχής.

Το σπίτι να χεις καθαρό και αμέριμνο το νου, θα ρθει διάφανη η Κυριακή

η αποκαλύπτρα μέρα να σου τα φανερώσει τα Σάββατα που έφυγαν…

Θυμάσαι πως όλα τα ξημέρωσες τη μέρα που θάνατο θυμίζει

τον αδελφό του Ύπνο, φοβήθηκες να πάρεις.

Τα Σάββατα που θα  ‘ρθουν  χαμένο θα σε βρουν   

ανάμεσα σε τόσες Κυριακής προοπτικές.

Τα Σάββατα τελικά τα ξημερώνουμε όπως το νεκρό τις τελευταίες ώρες..

Τη νεκρή ζωή μας.