Εύχομαι φέτος να γεννηθεί στις καρδιές μας πρώτα ο Χριστός γιατί όλα τα άλλα δεν έχουν καμία αξία. Διάβαζα χθες αποσπάσματα από το «Μητερικόν». Για τους φοιτητές της Θεολογίας, είναι γνωστό και το Γεροντικό και το Μητερικό, ως ανέκδοτες ιστορίες και αποφθέγματα μοναχών, οσίων , ομολογητών και ασκητών που έζησαν αιώνες πριν από μας ανώνυμα πολλές φορές, σαν θηρία πολλές φορές αλλά με αγάπη για τον άνθρωπο που σήμερα λες ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ, όπως λες το ίδιο για την απύθμενη ανθρώπινη κακία που συναντάμε και ακούμε καθημερινά. Ναι , σ αυτόν τον κόσμο εκτός από τα ανθρώπινα «τέρατα» που κάνουν εγκλήματα που σε αφήνουν άφωνο για την ανθρώπινη φύση υπήρξαν και υπάρχουν και αυτοί που σε αφή νουν άφωνο για το αντίθετο. Και γι αυτούς και μόνο λυπάμαι που σήμερα ακούγονται μόνο οι φωνές των «επαγγελματιών» ιερέων που δυστυχώς ντροπιάζουν το αληθινό θησαυρό της πίστης μας. Από την άλλη όμως , στην Ελλάδα του γραφικού, έχει γίνει και μια τεράστια παρεξήγηση με την φύση κάποιων πραγμάτων. Πιστεύω πως πρέπει να είσαι θεραπευτής όχι κριτής αλλά όχι και να «χαϊδεύεις αυτιά»… Π.χ μια ομάδα ανθρώπων που πάσχουν από μανιώδης κατάθλιψη δεν είναι μεν αποβράσματα αλλά συνεχίζουν να είναι «άρρωστοι» και το δικαίωμα τους να κάνουν κακό στον εαυτό τους και στους γύρω τους δεν απαλλάσσεται από την κριτική. Η ομοφυλοφιλία σήμερα, είναι σύμπτωμα κοινωνικό και ψυχολογικό περισσότερο παρά σωματικό. Είναι η διαταραχή μέσα μας, της ισορροπίας του αντρικού και θηλυκού στοιχείου , που έχουμε όλοι μας και που ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ο σεξισμός, οι εφήμερες σχέσεις, η μόδα, ο φεμινισμός , ο γενικός αξιακός αποπροσανατολισμός έχει φέρει το ανθρωπινό πρόσωπο σε μεγάλο διχασμό. Οι σχέσεις του άντρα και της γυναίκας είναι πολύ σοβαρές, είναι μυστηριακές, είναι αρχέτυπα θεικών υπάρξεων, είναι ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΓΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ, και δε τα λέω εγώ όλα αυτά, τα λένε οι πολύ προοδευτικοί και μεγάλοι ψυχολόγοι Πατέρες μας (βλέπε «Η Γυναίκα και η Σωτηρία του Κόσμου, Παύλου Ευδοκιμώφ). Μπορεί ο καθένας και έχει δικαίωμα ο καθένας στο μπάχαλο κοινωνικό σύστημα που εντασσόμαστε να κάνει ότι θέλει όμως η αλήθεια είναι πάντα μία. Τώρα θα μου πείτε, τι περιμέναμε άλλο; Το σύμφωνο συμβίωσης μας πείραξε; Όχι εγώ το θεωρώ δεδομένο σε μια κοινωνία χαμένη από χέρι, το θεωρώ δεδομένο σε μια Ελλάδα γραφική, το θεωρώ δεδομένο να πηγαίνουμε μπροστά με την όπισθεν.. Γιατί οντολογικώς πας πίσω.. σε ένα κόσμο ανδρικό όπως λέει ο αγαπημένος πατήρ Ευδοκιμώφ, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το γυναικείο στοιχείο, η «μητρότητα» που γεννά και ανδρώνει τον άντρα και έτσι ο άντρας βαλτώνει και ψάχνει αλλού τη γυναίκα… Χαμένα , αποπροσανατολισμένα τα δύο φύλα αντί να συμπληρώσουν και να συμπληρωθούν μέσα στην δυική πληρότητα, τους γεννούν το τρίτο… Εύη Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου