ΧΩΡΙΣ
ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ
Οι ποιητές ταξιδεύουν πάντα μόνοι
με μια και μόνο αποσκευή,
που τη σφιχταγκαλιάζουν με φόβο μαζί και υποψία
ωσάν μια πολύτιμη συλλογή από διαμάντια και φανταχτερούς λίθους
την ψυχή τους….
Ένα τρένο το μυαλό του ποιητή
που ταξιδεύει
στους σκοτεινούς λαβυρίνθους της ανθρώπινης ύπαρξης
χωρίς προορισμό και έτοιμο πάντα να εκτροχιαστεί
γεμάτο από σαθρές ανθρώπινες ελπίδες
που σωριάστηκαν εκεί σαν αναμνηστικά αντικείμενα διαδρομών
και τόπων.
Και αν κάπου κάποτε βρεθεί ένας σταθμός
κολλάνε τη μούρη τους
στο τζάμι γεμάτοι παιδική περιέργεια
και ψάχνουν μανιασμένοι χαρτί και μολύβι..
πρέπει όλα να καταγραφούν…να περιγραφούν….
Μα ποτέ δε κατεβαίνουν.
Μένουν εκεί στην ίδια θέση, δειλοί θεατές
αμέτοχοι , ανέραστοι, ανήμποροι…Ε.Τ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου