Αναλογιζόμενος κανείς τη διαχρονική μορφή του Ήρωα, του ήρωα του ’21, του ΄40, , και όλες τις καθημερινές τραγικές μορφές των πολεμιστών που πέρασαν από αυτά τα χώματα ανά τους αιώνες, που μάτωσαν αυτά τα χώματα διαπιστώνει και τη τεράστια απόσταση χαρακτήρων που χωρίζει το Νέο-Έλληνα με τον Ήρωα, τον Άντρα-πολεμιστή από τον άντρα-λαπά, τη Γυναίκα-Βράχο από τη γυναίκα-ντεκαπάζ…
Σε ένα κόσμο που ο θάνατος παραμόνευε σε κάθε βήμα και η Λευτεριά ήταν πάντα το ζητούμενο, πέρα από κάθε λογική, άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους και κάτι παραπάνω ίσως για να σώσουν –όχι τη ζωή τους- μα το δικαίωμα στην Αξιοπρέπεια. Σήμερα που η Λευτεριά- για όσους ακόμα δεν έχουν καταλάβει- είναι ακόμα δυστυχώς ζητούμενο, διότι ήμαστε ακόμα σκλαβωμένοι και μάλιστα με το χειρότερο τρόπο, η συνείδηση του Έλληνα είναι μπαζωμένη ανάμεσα σε σκουπίδια που έγιναν ανάγκες:
Αυτοκίνητα-
Κινητά-
Λαπτοπ-
Τάμπλετ-
Ποτά -
Ανούσια Σαββατοκύριακα-
Γήπεδα και γκολ-
Κόμματα και παρατάξεις-

Και το μόνο πεδίο που έχει ανάγκη ένας άντρας να αποδείξει τον αντρισμό του είναι το σεξ.. Άντε ξανά όλα γύρω από το σεξ: Αφίσες, περιοδικά, ταινίες, διαφημίσεις και στο φαύλο κύκλο της ματαιότητας εμπλέκει και τη γυναίκα. Κυνήγι αναγνώρισης και κόμπλεξ κατωτερότητας που μεταδίδεται από τον έναν στον άλλο, το προπατορικό αμάρτημα και πάλι στην επικαιρότητα… Και Εκείνη που δε φοβήθηκε ποτέ τον κατακτητή, που ύφαινε και ξήλωνε το εργόχειρο της με τόση μαστοριά, τώρα χρησιμοποιεί την πονηριά μόνο και μόνο για να εξαπατήσει. Εκείνη που σήκωνε τα βάρη στα άγρια βουνά της Αλβανίας ξυπόλητη να αλαφρύνει λίγο Εκείνον που πολεμούσε, τώρα αναζητάει τρόπους να τον «βάλει στο βρακί της» αφού έτσι θεωρεί σωστό η κοινωνία πλέον να κάνει.

Όλα μπερδεύτηκαν και όλα χάθηκαν. Και η πυξίδα της ψυχής μας έχει χάσει τη κατεύθυνση. Μα η ελληνική ψυχή ήταν πάντα πυξίδα από μόνη της και πρέπει να βρει τη δύναμη να κάνει επανάσταση. Μια επανάσταση όχι κραυγαλέα μα ανθρώπινη, μια επανάσταση που θα ξεκινήσει για τον καθένα από τη προσωπική του ζωή. Να ξαναγίνουμε οι Ήρωες της καθημερινότητας, οι ¨Ηρωες του εαυτού μας, της ζωής μας, ο Άντρας και η Γυναίκα που θα θέλαμε να ήμασταν για μας, για τους άλλους… Όχι λαπάδες, όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλη αποβλάκωση όχι άλλη μιζέρια…

Το Όχι δεν ειπώθηκε απλά αλλά υλοποιήθηκε σύσσωμο. Το Όχι δεν είχε νόημα σαν λέξη ειπωμένη πάνω στον αυθορμητισμό, στον ηρωικό οίστρο της στιγμής ή στη διπλωματική του πλευρά αν δεν γινόταν πράξη , αν δεν ακολουθούσε η στάση ζωής ενός ολόκληρου λαού. Το όχι έγινε τρόπος ζωής πάνω σε ένα σχοινί τεντωμένο, σε μια σκληρή καθημερινή πραγματικότητα που ξεπερνούσε την πείνα, τη φτώχεια και το θάνατο. Το θέμα δεν είναι πως τα κατάφεραν τελικοί Εκείνοι αλλά πως μεταλλάχτηκε μια ολόκληρη γενιά, πως φτάσαμε ως εδώ χωρίς ταυτότητα…

Ο ήρωας δεν είναι και δεν ήταν ποτέ κάτι εξωπραγματικό είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Δε φοβάται λιγότερο από τον καθένα ίσως να φοβάται περισσότερο από τον καθένα. Όμως δεν ησυχάζει στα στεγανά και η ανησυχία του αυτή την οριακή στιγμή της ελευθερίας του μπαίνει πάνω από το φόβο. Και η εποχή μας είναι η πιο δύσκολη μα και η πιο πρόσφορη να γεμίσει ήρωες. Τα όπλα και οι εποχές διαφέρουν οι αιτίες δεν άλλαξαν ποτέ.

Κάποτε οι άνθρωποι κοιτιούνταν στα μάτια… Κάποτε επικοινωνούσαν. Σήμερα κοιτάνε μια οθόνη, μετριούνται σαν μονάδες, σαν άτομα ούτε καν σαν Πρόσωπα(που είναι και το ίδιον της ελληνικής ταυτότητας). Κάποτε οι νέοι μας είχαν όραμα να αλλάξουν τον κόσμο, σήμερα ονειρεύονται το I Phone 8! Δεν έχουν ονόματα, έχουν facebook, blog, twitter, I pad, πιστωτικές κάρτες, κάρτες από σούπερ μάρκετ, ταυτότητες ένα σωρό αλλά δεν έχουν όνομα και ουσιαστική ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ! Και έχοντας χρόνο να κοιτάξεις τον άλλο μες τα μάτια, χρόνο που δε σου αποσπά το tablet και η τηλεόραση, φτάνεις στην κατανόηση, στη συμπόνια, στην αγάπη, στη θυσία έννοιες ξεπερασμένες και δύσκολες για μας που φοβόμαστε μη χάσουμε τα κεκτημένα μας. Μας έριξαν από κοντά ένα σωρό άχρηστα αντικείμενα για να μας κάνουν αντικείμενα! Για να περνάνε τα απάνθρωπα νομοσχέδια τους κάτω από τη μύτη τους ανενόχλητοι. Προγραμματισμένα ρομπότ! Οι επιστήμονες λένε, ότι ο τύπος ανθρώπου από τον οποίο προερχόμαστε, ο homo sapiens, επικράτησε έναντι των άλλων τριών ειδών. Το απίστευτο είναι ότι επικράτησε ενώ ήταν πιο αδύναμο είδος. Ξέρετε γιατί; Γιατί είχε κάτι που δεν είχαν τα άλλα δύο: τη Συμπόνια για το συνάνθρωπο του.Όταν κάποιο άτομο από την ομάδα αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα συνέτρεχαν τα υπόλοιπα και έτσι κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Γι αυτό κινδυνεύουμε να αφανιστούμε σαν ανθρώπινες υποστάσεις… Όπως είπε και κάποιος γνωστός συγγραφέας, σκάποτε λέγαμε υπάρχουν 2 είδη ανθρώπων, ο καλός και ο κακός. Σήμερα λέμε, ο καλός, ο κακός και ο μεταλλαγμένος. ¨Ήμαστε μεταλλαγμένοι είτε το θέλουμε είτε όχι. απόσπασμα από "Μηχανιστική ζωή και Σύγχρονοι ¨ηρωες" ΕΥΗ ΤΑΝΟΥΔΗ