Μια φορά...3 του Οκτώβρη

ΜΕ ΛΕΝΕ ΙΛΙΑΔΑ

Κατερίνα

Οι νεράιδες αποσύρθηκαν

 μαζί με τα παραμύθια τους

ήταν μεγάλα τα φτερά

και από το βάρος  λιώνουν.

Κατερίνα

Ήρθε η ώρα σου ήρθα στα λόγια σου.

Συγχώρα με Κατερίνα

Ω! όχι  δε θέλω να σου γράψω ποίημα

μην ανησυχείς δε θα σε προδώσω.

Με παραμιλητά που μόνο εσύ καταλαβαίνεις θα σου μιλήσω.

Οι ποιητές που αγάπησαν τη ζωή, Κατερίνα , πεθάνανε.

Μόνο εσύ που λάτρεψες το θάνατο επέζησες.

Ω! όχι δε ζητώ να σε αναστήσω

προς Θεού καλά είσαι  εκεί.

Συγχώρα με!

Απλά και εγώ  αγωνιώ να με ξορκίσω.

Αυτοεξορκιζόμενοι  καταραμένοι ποιητές!

(παράβλεψη ηλεκτρονικού λεξικού δεν υπάρχει η λέξη)

Σε χρειάζομαι πάνω στην εποχή της αλλαγής

και ήρθες πιο νωρίς πιστή στο ραντεβού.

Αντίστροφη μεταμόρφωση Κατερίνα

καθρεφτίζω το είδωλο μου θες να μάθεις;

Από πεταλούδα κάμπια!

Και μόνο αυτό περιμένω να πεις

είτε « Καλώς όρισες»

είτε «ουστ! Δεν είσαι δικιά μας»

Ω ! όχι δε θέλω κάπου να ανήκω

συγχώρα με..

Για αναγνώριση θα τρέχα σε έναν Καβάφη ή Ελύτη.

Ναι ξέρω είναι αξεπέραστοι

μα σαν ωραίοι μπαμπάδες απλησίαστοι στην κορυφή

και μείς μεγαλώσαμε  ή μήπως όχι;

Κατερίνα

φάσκω και αντιφάσκω όλη μέρα αυτό.

Μόνη σταθερότητα η αστάθεια.

Κρατάμε σταθερή την ανισσοροπία  μη μας τη χαλάσουν και αυτή.

Ω! όχι μη φοβάσαι

δε θα πεθάνω.

Η λογική μου είναι εφτάψυχη

και είμαι λίγη για τον κόσμο των σκιών

και με πολύ φως ακόμα.

Όχι, δεν έζησα ποτέ στο περιθώριο

ήταν όλα έτοιμα στρωτά για μένα και ντρέπομαι γι αυτό.

Γι αυτό, Κατερίνα μου, δημιουργώ μικρούς θανάτους

ψευδοδιλλήματα και φαντασιόπληκτα προβλήματα.

Είναι όμως και αυτό μια αρρώστια

 αλλά δεν είναι περιθώριο.

Μην ανησυχείς κανένα ίδρυμα δε θα με δεχτεί.

Θα πουν πάλι ότι πέρασα τα τεστ επιτυχώς.

Αυτοθεραπεία!

Αυτοανάλυση!

Αυτοκαταστροφή!

Βλέπεις; Κοκκίνισε πάλι η λέξη «αυτοθεραπεία»

δεν υπάρχει είναι αναγκαίος ο Άλλος!

Μίλησα πολύ για μένα όμως συγχώρα με..

Μα τι να πω για σένα οι λέξεις περιορίζουν

και συ είσαι μια ανοιχτή αγκαλιά για τον Άνθρωπο.

Μόνο που ξεχείλωσες το ξέρω

από παντού σε τραβούσαν

σε προκρούστειο κρεβάτι τα βράδια 

οι φωνές της ανθρωπότητας.

Εγώ ακούω ακόμα τις δικές μου.

Κατερίνα είναι τρομαχτικό

οι άνθρωποι πάντα αναζητούσαν την Αλήθεια

και φοβούνται όταν τη συναντούν τη φτύνουν.

Μαζεύω τις πεσμένες από το πάτωμα αλήθειες

αλλά δε τις παίρνει κανείς  πλέον..

Έχω γίνει συλλέκτης άχρηστων αληθειών και πλέον δε ξεχωρίζω τη δικιά μου.

Κατερίνα..

Γεννήθηκα αργά. Άργησα.

Μα Θεία Πρόνοια να χωρίζονται οι φίλοι σε εποχές

για να μη πεθάνουμε όλοι μαζί!

Εγώ σε θεωρώ φίλη  Εσύ;

Μα βέβαια ξέχασα να σου συστηθώ.. Εύη.

Συμβατικό  θα το ξεχάσεις.

Τώρα που γίναμε φίλες  λέγε με Ιλιάδα να σε ακολουθώ.

Δέκα χρόνια πόλεμος Κατερίνα στη εξορία του μυαλού

«Για ένα πουκάμισο αδειανό;» θα ρωτήσεις

Όχι! Έτσι για την ιστορία.

Άργησες σε καλούν οι σκιές το νιώθω..

Χαιρετίσματα!

Και δεν έχω άλλο χαρμάνι για σπονδή.

Φύλαξε μου λίγο όταν θα έρθω

φοβάμαι μη ξεχαρμανιάσω και σου ρθω με ταγιέρ!

Αντίο!

«ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ Ε;»

Ποιος φώναξε τώρα

εγώ ή εσύ;

ΕΥΗ ΤΑΝΟΥΔΗ