ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

Μιας και περί φωτός ο λόγος, το Φως έρχεται επίσης μέσα από ένα καθάριο βλέμμα...
Είναι φοβερό το γεγονός, πως πολλές φορές που η σκέψη σου τριγυρίζει σε μια ιδέα, σε μια έννοια, το βλέμμα ενός άλλου στοχαστή σε συναντά..
Αυτό το Βλέμμα του στοχασμού.. Διότι άλλο κοιτώ και άλλο βλέπω.. Και ο Δημήτρης Βλάχος, στο έξοδο δοκίμιο του «Το Βλέμμα Μια οντολογία του βλέμματος σε τέσσερις φάσεις άλματος εις μήκος» εκδ. Φιλοπρόοδη Ένωση Ξάνθης , αναλύει αυτή την εκστατική διαδρομή του οντολογικού βλέμματος. Της εσωτερικής όρασης, που σε ανυψώνει από το τετριμμένο, το προσωρινό, το Κενό, το άνευ νοήματος νόημα της συναναστροφής μας με τη Κοινή Γνώμη, στο Άρρητο, στο Θαυμαστό, στο Κάλλος, στο Είναι εν τέλει..Με μια φράση του Ελύτη να διαποτίζει όλο το πόνημα του: «Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά».. Άλμα φιλοσοφικό όπως του Σωκράτη, άλμα τραγικό και λυτρωτικό όπως του Οιδίποδα.. Λόγος και Πάθος(Μύθος), ισορροπία περατότητας και αιωνιότητας στη φάση αιώρησης του άλματος.. Εγώ θα συμπλήρωνα από Ελύτη και το υπέροχο της Ιδιωτικής Οδού του.. Αυτό που βρίσκεται Πουθενά για όλους είναι για σένα το Παντού.. Αρκεί το βλέμμα σου να είναι προσηλωμένο στο Αλλού.. Γιατί εκεί βρίσκεται αυτό που σου προκαλεί το Ιερό Δέος.. και επειδή για να αναδειχτεί το Αυθεντικό, πρέπει να υποδειχθεί το ευτελές, ξεκινώ με το βλέμμα της φρίκης, του μηδενισμού, και του Κενού.. το βλέμμα της Μέδουσας..