ΜΕ ΛΕΝΕ ΟΔΥΣΣΕΙΑ...

Μηπως θα πειτε και την μεγαλη Κατερινα Γωγου εθνικιστρια? Διαβαστε αυτο το κειμενο που αν δεν ειχε υπογραφη θα νομιζατε πως ειναι του Κασιδιαρη. ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ολοι εσεις γνωστοι αγνωστοι που λουφαξατε... η πραγματικη αναρχια ειναι η συνειδητη αντισταση στην κοινωνικη και πολιτικη υποκρισια, σας το μαθανε αυτο στις γιαφκες? Σας πειραξε ομως που Δεν ηταν οργανωμενο και κατευθυνομενο..αυτο θελατε... και για να πιασω και το αθλητικο κομματι ,αν και δεν ασχολουμαι με αυτα επισης σας πειραξαν οι δηλωσεις απο τον Αρη , αλλα ο Ιβαν ο πατριωτης δε μπορεσε να αλλαξει ουτε την ωρα του αγωνα, ο πολυμηχανος απο μηχανης θεος! Για γελια ειστε..


https://tokoinonikoodofragma.wordpress.com/2016/12/08/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CF%8E%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%80%CF%81/

«Η ΓΛΩΣΣΑ. Από τα ομορφότερα δώρα φύσης και ανθρώπου προς άνθρωπο, αλώθη. Έννοιες και λέξεις προδώσανε τον Άνθρωπο. Παραπληροφορούνε. Μετατράπηκαν, για τους πιο ευαίσθητους, σε μοναχικό τρομώδες παραλήρημα. Οι υπόλοιποι; Καμιά ερώτηση, καμιά απάντηση, καμιά επικοινωνία. Η μαγεία των αριθμών μετατράπηκε στο εξευτελιστικό «Πόσα;»

Δεν είμαι σοφή, ούτε φιλόσοφη. Δεν ξέρω καν αν είμαι ηθοποιός ή ποιήτρια. Γι αυτό που είμαι σίγουρη για μένα είναι πως αγαπάω με ερωτικό πάθος τον Άνθρωπο. Ζητάω ταπεινά συγχώρεση απ αυτούς που αληθινά σκύψανε στην ψυχή του Ανθρώπου, είτε σα διανοούμενοι ή σαν τον Ντοστογιέφσκι και τον Παπαδιαμάντη-παραδείγματα γραφής, ψυχής, θρύλου, ζωής. Σ’όλους τους συμπατριώτες μου-κάποιοι ασέλγησαν πάνω τους. Χάθηκαν έννοιες πρωταρχικές, όπως: σεβασμός, αλληλεγγύη, ελευθερία, αγάπη. Θεωρώ καθήκον μου να μιλήσω, γιατί είμαι σίγουρη ότι το εργαλείο γλώσσα(κώδικας για μένα ψυχής)οι όποιες πολιτικές και υψηλότερα ιστάμενες εντολές…εξετελέσθησαν με πλήρη επιτυχία. Δυστυχισμένοι κι αυτοί…Η Ελλάδα είναι τόπος δύναμης. Ο Ηράκλειτος πάτησε εδώ. Και όχι μόνον αυτός.

Η πατρίδα είναι Φως. Ήλιος. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση: μια χούφτα γης και να υπάρχει ακόμα. Είμαστε όμως τώρα στην ύψιστη ιστορική της στιγμή. Αισθάνομαι, άλλωστε ποιος άλλος λόγος να μπαίνω σε τέτοιο θέμα, πως τώρα μπορούμε. Έχουν όλα καταρρεύσει.Θάνατοι από φωτιά στην Ελλάδα….μπερδευτήκανε όλοι, όλα. Ξεχάσανε τον κοινό τους όρκο. Πουλάνε έναντι φαστ φουντ τον Όλυμπο, τα νησιά του Ελύτη.

Πιστεύω πως σε κάθε Έλληνα, ό,τι όνομα και να του δίνει, κοιμάται μέσα μας ένας Χριστός. Για μένα Θεός είναι η Αλήθεια. Αυτό-πως να το πω-το όπλο μας είναι ισχυρότερο κι απ το τελειότατης επίσης ,εκτέλεσης όπλο οριστικού θανάτου. Μιλώ για την ηρωίνη γιατί αποδεκάτισε παιδιά. Είναι θέμα τιμής, λοιπόν, διότι πολεμιστές και πολεμίστριες είμαστε, να γείρουμε λίγο και ξανά να θυμηθούμε. Θέλω να ξαναβρεθούμε. Δε θέλω να χαθούμε».

(…)«Μητέρα μου η Παναγία. Γιούλα τη φωνάζουνε. Το πρόσωπό της μια χουφτίτσα παιδική μ’ένα ματσάκι άσπρα φούλια, που με ντροπαλοσύνη κι αδεξιότητα τα δίνει σ’όποιον τα ζητήσει…»

(…) «Για το νεκροταφείο δεμένη πάνω σ’έναν ταφόσταυρο και Προμηθέα Δεσμώτη. Ηράκλειτος, Ερινύες και από το άγραφτο καινούργιο βιβλίο μου την αρχή του: Με λένε… Το όνομά μου βγαίνει από το μεγαλύτερο κινδυνευτή της πατρίδας μου, με λένε ΟΔΥΣΣΕΙΑ»

(…) «Στην πατρίδα μας η κατάρα του πατέρα είναι βαριά. Κι εγώ είμαι Ελληνίδα. Και η καταγωγή μου από ψηλό βουνό, ψηλά, πάνω στην Γκιώνα. Κι αυτά τα πιστεύω…»

Και το τελευταίο κείμενο του βιβλίου:

«Είμαι Ελληνίδα.

Το πεπρωμένο μου είναι η Ελλάδα. Το όνομά μου είναι Οδύσσεια.

Πατέρα, πήρα όλα τα χάπια μου και ξέρω απ’εξω τις κυριακάτικες βόλτες και τα αρχεία κείμενα στις επιτύμβιες ρήσεις των νεκροταφείων. Τώρα πρέπει να σας αφήσω κι εσύ, πατέρα, σ’εσένα μιλάω, μπορείς να πάρεις πίσω την κατάρα που μου’δωσες, να γαληνέψεις εκεί πέρα μακριά, να μπορέσω να σε συγχωρήσω…Θα κοιτάξω να κοιμηθώ, αφού προσευχηθώ για όλους: «Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα, και πολύ αγαπώ τη ζωή». Ίσως με την σκέπη Του καταφέρω να ζήσω…