Τετάρτη 23 Μαΐου 2018

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΝΟΗΜΑΤΑ






Κάθε ανθρώπινο πλάσμα, ανά τους αιώνες, στερέωσε τη ζωή του ή την άφησε απλά να περάσει , από τη σχέση που είχε με την κορυφαία ερώτηση του ανθρώπινου είδους: «Ποιος  είμαι, που πάω, ποιο είναι το πεπρωμένο μου;». υπάρχουν άνθρωποι που κυνήγησαν χίμαιρες, έως το θάνατο τους γι αυτήν την απάντηση, άνθρωποι που έλυσαν νωρίς το γρίφο της ζωής τους, θες από τύχη θες από αυξημένη πνευματικότητα και ευτύχησαν λίγο παραπάνω, άνθρωποι που δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γιατί φοβήθηκαν την απάντηση . η τέχνη της σωστής ερώτησης όμως είναι το ήμισυ του παντός της Απάντησης… Εύη Τανούδη

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ
….Δεν είμαι κανένας.. Απολύτως κανένας… Είμαι τα περίχωρα μιας πόλης ανύπαρκτης..

Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας, θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα- όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε όταν τρώμε ή κοιμόμαστε, μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας, με αυτό που κατεξοχήν, ονομάζουμε καθαριότητα….

Ζωή είναι να είσαι άλλος….

Αυτό που μας έχει συμβεί, είτε συνέβη σ’ όλον τον κόσμο είτε μόνο σ’ εμάς. Στην πρώτη περίπτωση δεν έχουμε τίποτε το καινούργιο να πούμε, στη δεύτερη κανείς δε μπορεί να καταλάβει..

Ζωή είναι να πλέκεις με το βελονάκι τις προθέσεις των άλλων. Μερικές φορές, και ενώ το πλεκτό προχωράει, η σκέψη μας μένει ελεύθερη,
……
Η συνείδηση της μη συνείδησης της ζωής, είναι ο αρχαιότερος φόρος της διάνοιας…

Ξέρει να γράφει αυτός που ξέρει να βλέπει τα όνειρα του με καθαρότητα, ή αυτός που ονειρεύεται τη ζωή, που ξέρει να βλέπει τη ζωή άυλα….

Η δική μου οπτική αφαιρεί πάντοτε από τα πράγματα αυτό που για το όνειρο είναι άχρηστο. Έτσι ζω πάντα μέσα στο όνειρο, ακόμα κι όταν ζω τη ζωή.

Παρακμή είναι η πλήρης απώλεια της ασυνειδησίας, γιατί η ασυνειδησία είναι το θεμέλιο της ζωής. Αν η καρδιά μπορούσε να σκεφτεί θα σταματούσε.


Εγώ ωστόσο, ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που στέκουν πάντα στο περιθώριο αυτού στο οποίο συμμετέχουν, χωρίς να βλέπουν μόνο το πλήθος του οποίου αποτελούν τμήμα, αλλά και τους μεγάλους κενούς χώρους που μένουν στο πλάι…

Ούτε καν υποκρίθηκα, τον ρόλο μου τον παίξαν άλλοι για λογαριασμό μου.δεν υπήρξα ο ηθοποιός μα οι κινήσεις του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου