Στο αποστακτήριο της ζωής μας υπάρχει ένα πολύτιμο άρωμα

Ένας χυμός διάφανος που σαν στάξει στις κόγχες των ματιών μας

Όλα είναι καθαρός ουρανός. Πέπλα διάφανα σηκώνονται.

Η απλότητα…

Το καθαρό απόσταγμα της επεξεργασμένης σοφίας

Της χιλιοστημένης κακίας

Των ανακατεμένων, μπερδεμένων μας λόγων.

Η πρώτη σταγόνα που κυλάει από τη ξαφνική μπόρα στο διψασμένο φύλλο

Η φύση εδώ και αιώνες γνωρίζει πως να ντύνεται το πολύμορφο φορεμά της με απλότητα

πως μέσα από την τις ίδιες και τις ίδιες μορφές της τίποτα δεν είναι ίδιο με το διπλανό.

Γιατί εκεί επεμβαίνει η σοφία της απλότητας...

Τα παιδιά ξέρουν τι μας ζητάνε όταν απλώνουν τα χέρια τους ικετευτικά

και οι περίτεχνοι λόγοι δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν.

Απλά να ζεις, απλά να αγαπάς μόνο όταν στο νου σου λάμψει η φλόγα από τη τριβή

του γραναζιού της σκέψης. Όχι, δεν λέω ότι είναι εύκολο.

Είναι όμως απλό...