ΓΥΝΑΙΚΕΣ...

Υποτίθεται πως ζούμε σε μια πολιτισμένη και εξελιγμένη κοινωνία αλλά πολλές συμπεριφορές είναι ακόμη ζωώδεις.. Έτσι και το γυναικείο ζήτημα θεωρείται λήξαν από τότε που οι γυναίκες εργάζονται και βγήκαν απ το σπίτι τους.. Είναι έτσι όμως; Σβήνουν τόσο εύκολα αιώνες προκαταλήψεων ; Όχι, απλά ο κοινωνικός ρατσισμός έγινε πιο αδιόρατος: Ανέκδοτα και αποφθέγματα για τη κακή φύση της γυναίκας κυκλοφορούν πια, δε παίρνουν τόσο σοβαρά την άποψη της, και βέβαια ένα πρόσωπο του μισογυνισμού είναι και ο σεξισμός: Παντού γυμνές γυναίκες, σε αφίσες, διαφημίσεις, βίντεοκλιπ, πασάρουν ένα νέο πρότυπο της γυναίκας-γλάστρας-μηχανής του σεξ ,το οποίο ύπουλο κόλπο υποβάθμισης της είναι ακόμα χειρότερο απ αυτά των προηγούμενων αιώνων, γιατί κάποιες γυναίκες τις κολακεύει κρυφά και γιατί στα μάτια των αντρών καθιερώνεται πια η γυναίκα- πόρνη, από την οποία πρέπει πάντα να φυλάγεται κανείς ώστε να μην πέσει στα δίχτυα της. Ο έρωτας εκχυδαΐζεται μαζί κα το κρυφό μυστήριο της ένωσης των σωμάτων.

Όπως αναφέρει και ο Γάλλος φιλόσοφος Φρανσουά Ντε λα Μπαρ στο επιστημονικό εγχειρίδιο του Για την Ισότητα των 2 φύλων, η φύση προίκισε και τους δύο με τις ίδιες ευκαιρίες και τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά( σε αυτό βέβαια διαφωνώ), η κοινωνία με τις ευκαιρίες μόρφωσης, απέκλεισε τις γυναίκες από θέσεις δράσης και τις έριξε στο σκοταδισμό, τη δεισιδαιμονία και την αμάθεια. Η ισότητα δε καταργεί τις διαφορές των 2 φύλων. Κάπου το ένα υπερέχει έναντι του άλλου, αλλά διατηρούν την ισορροπία που χρειάζεται ώστε να μπορούν να συμβιώνουν. Άλλωστε πολλές φορές βλέπουμε μαλθακούς άντρες και δυνατές γυναίκες. Το μεγάλο μερίδιο ευθύνης, όμως στους αιώνες προκαταλήψεων, έχουν οι μεγάλοι σοφοί μας, που λατρεύουμε και μνημονεύουμε αλλά τελικά σε αυτό το αυτονόητο, για τη λογική θέμα, δε μπόρεσαν να ξεφύγουν από το πνεύμα της εποχής τους. Ο Πλάτωνας ευχαριστεί το θεό που δε γεννήθηκε σκλάβος ή γυναίκα, ο Αριστοτέλης μας θεωρούσε τέρατα( αν και ήμαστε όλοι γεννήματα «τεράτων» με αυτή τη λογική) και ο Σωκράτης παντού δυσφημεί τη γυναίκα του Ξανθίππη για τον στριμμένο χαρακτήρα της , η οποία απλά είχε επωμιστεί τη φροντίδα τριών παιδιών, με ένα σύζυγο που όλη μέρα αγόρευε και δουλειά μηδέν εις το πηλίκο!! Η θέση των φιλοσόφων για το θεσμό της δουλείας και τις γυναίκες δυστυχώς δεν τους τιμά παρόλη τη συμβολή τους στη παγκόσμια διανόηση! Ούτε είναι λιγότερο άξιο επαίνου και σεβασμού, η δουλειά να γεννάς και να ανατρέφεις παιδιά σε σχέση με το να είσαι βασιλιάς ενός κράτους! Άλλωστε το αίτιο κάθε κακού, η γυναίκα, όπως θεωρούν πολλοί, είναι μία εντελώς παράλογη λογική αν σκεφτεί κανείς πως όσα κακά προήλθαν στην ανθρωπότητα, όσοι πόλεμοι και δυστυχίες όλους αυτούς τους αιώνες, προκλήθηκαν από την ανδροκρατούμενη πολιτική κοινωνία.

Άλλωστε σε ένα κόσμο ανδρικό όπως λέει ο αγαπημένος πατήρ Ευδοκιμώφ, δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το γυναικείο στοιχείο, η «μητρότητα» που γεννά και ανδρώνει τον άντρα και έτσι ο άντρας βαλτώνει και ψάχνει αλλού τη γυναίκα… Χαμένα , αποπροσανατολισμένα τα δύο φύλα αντί να συμπληρώσουν και να συμπληρωθούν μέσα στην δυική πληρότητα, τους γεννούν το τρίτο…Διότι, όλοι φέρουμε μέσα μας τις αναλογίες γυναικείου και αντρικού στοιχείου , άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο και η ισορροπία των δύο, είναι μια δουλειά που πρέπει να γίνει σωστά ήδη από την παιδική μας ηλικία , όπου και τελικά «στρατολογούμαστε » να είμαστε το ένα ή το άλλο. Στο πεδίο της πνευματικότητας όμως η γυναίκα είναι ο μπροστάρης -Μυστήριο και ο άνδρας ο ιερέας-Λειτουργός… αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα για κάποια άλλη ανάρτηση..

Δεν είμαι φεμινίστρια, το έχω ξαναπεί, απεχθάνομαι το φεμινισμό σαν μια άλλη κομπλεξική στάση των γυναικών να μοιάσουν τους άντρες σε όλα, χάνοντας τα δικά τους χαρακτηριστικά. Θα πρέπει κάποια στιγμή τα δύο φύλα, να καταλάβουν τη συμπληρωματικότητα τους, να καταργήσουν τον αιώνιο υποσυνείδητο πόλεμο, και να βαδίσουν με σεβασμό συμφιλιωμένα.
Εύη Τανούδη