ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Αν βγω να σε ζητήσω

Θα κάτσω απλά μες στ’ όνειρο να περιμένω.

Ξέρω τα όνειρα δε με δικαίωσαν ποτέ

μα δεν είναι αυτό το τραγικό…

Είναι που χτυπήθηκα τελικά τόσο αλύπητα

στους γκρίζους τοίχους της πραγματικότητας

της οποίας η δικαίωση είναι το πιο παράλογο όνειρο.

Δυο δυο έρχονται οι απώλειες

να μη χαθούν τυφλές που είναι.

Θα πεις∙ και  η ελπίδα τυφλή βαδίζει

μα εκείνη έρχεται μόνη.

Ποιος βρέθηκε ποτέ συνοδοιπόρος δίπλα της με υπομονή;

Δυο δυο έρχονται οι απώλειες

μα τόσο αργείς να καταλάβεις

η μια μυρίζει θυμίαμα, λιβάνι και γαρύφαλλο

και η άλλη ρόδο, γιασεμί και μέλι.

Είναι ο Θάνατος απώλεια ξεκάθαρη οριστική

Και ο ¨Έρωτας δόσεις μικρές δηλητηρίου

ύπουλες, προκαταβολικές.

Μα έχει τ’ όνειρο κάτι αθώο ακόμα

Και δούναι και λαβείν με τη δικαίωση δεν έχει

Και έτσι ποτέ δεν έρχονται απώλειες

Ποτέ και έκτακτες εισφορές.

Εκεί θα περιμένω…